Cando se van cumprir 55 anos do seu primeiro poemario (Parolar cun eu, cun intre, cun inseuto), Margarita Ledo Andión atravesa en Prefiro condenarme a historia da súa poesía e faino cun libro de miradas múltiples onde descubre ángulos ocultos da súa propia escrita. O volume reúne desde as súas composicións iniciais aos 19 anos até outros textos recentes e máis característicos do seu estilo, nunha paisaxe que conflúe co título da súa película máis recente, un documental sobre o amor como insubmisión. Prefiro condenarme inclúe, ademais, unha achega de Eva Veiga á poesía da autora e a serie de debuxos que Luís Moscardó realizou inspirada nos poemas. Escribir -asegura Ledo Andión- é "entrar na soidade" pero tamén unha "liberación" que nestas páxinas eclosiona nun acto de amor supremo: a lectura.