000			01177nam a2200217zi 4500
008			081127s2007 sp e glg
017			_aVG 955-2007
020			_a9788497826709
080	1		_a82G
100			_aO Leo (alcume de Fernández Campos, Leonardo) _eaut _9237439
245		0	_aHai cu _c/ Fernández Campos, Leonardo
250			_a1ª
260			_aVigo _b:Xerais _c,2007
300			_a165 p.
490	0		_aPoesía (Xerais) _v;15
520	3		_aHai cu trata de Se a poesía quere intimidade e reflexión, tempo, un dos sitios que mellor lle acaen hoxe é o váter: Hai cu, e polo tanto tamén hai medo. Ser retraído quere tempo. Tempo abondo para facer (de ventre) unha breve e(va)cuación. Tempo que se inviste, por exemplo, en faceren as súas pintadas os vates públicos nos váteres públicos. O váter reduto último do eu, do nós, do noso, do noxo. Un libro de poemas para colgar nun cordel no cravo en que espetamos as follas do xornal para nos limpar; de par da cadea da cisterna do váter. Mentres hai cu, hai esperanza.
521			_aESO34 _aBAC
650			_aHumor _91423
650			_aIntimismo _945598
997			_e3 _dValidado